Vertalingen

Vertalingen#

Vaak wordt er gezegd dat epische verhalen zoals fantasy niet in het Nederlands geschreven zouden kunnen worden, omdat Nederlands een saaie taal zou zijn. Om te kijken hoever je zou kunnen komen en een beetje om het tegendeel te bewijzen heb ik voor de sport “Karku’s Kanttekeningen” primair geschreven in het Nederlands. Ook erger ik me steeds meer aan de grote hoeveelheid onnodige Anglicismen in het Nederlands. Mensen weten soms het Nederlandse woord niet eens meer. Het beste voorbeeld is waarschijnlijk random.

(Het juiste woord hiervoor is overigens lukraak. Ironisch genoeg kun je in keuze en kans juist in het Nederlands veel meer nuance beschrijven dan in het Engels in plaats van andersom. Mensen zeggen vaak willekeurig, maar dat is juist niet wat het is, want niemands wil heeft invloed op iets dat perfect lukraak is. Onwillekeurig is dan weer een effect bij iemand die er zelf geen invloed op had, zoals koude rillingen.)

Toegegeven, Nederlands is gewoonlijk inderdaad niet episch. Nederlands heeft gewoon andere ‘krachten en zwaktes’ dan andere talen, zoals elke taal. Verder heeft Nederlands weinig gebruikers. Daardoor gaat vernieuwing nu eenmaal niet zo snel als bij Engels waarin naast de natuurlijke sprekers een hele internationale gemeenschap meedoet om het constant leuk te houden.

Zeuren is echt een kracht van de Nederlandse taal! Wil je even lekker zeuren? Waarschijnlijk is geen taal zo geschikt als het Nederlands. Wil je iets mooi brengen in het Nederlands? Doe het zeurderig met woorden als “desalniettemin”, “echter, en “maar”. Spreek de laatste twee uit met een lange nasale nadruk op de “r” en zelfs de slechtste acteur is instantaan moeilijk te onderscheiden van de brilsmurf. Nederlandse literatuur is ook nooit vrolijk; leer van de besten.

Ik heb eerlijk gezegd dan weer niet geprobeerd om “Karku’s Kanttekeningen” zeurderig te schrijven. Dit is namelijk toch vooral documentatie en simpel vermaak. Als ik ooit echt (fantasy) verhalen zou schrijven, dan zou ik het echter wel weten: een beklagenswaardige wereld vol met stokoude tovenaars die je graag vertellen dat de koffie vroeger lekkerder was.